Waarom Niyu gisteren niet ging wandelen

Sommige honden gaan door het leven met een rugzakje. Die rugzak kan gevuld zijn met emotioneel trauma, fysiek ongemak of pijn, ziekte maar bijvoorbeeld ook een aanleg tot hyperalertheid of wantrouwen vanuit een slechte start in het leven of overgedragen door de moederhond. Hun hersenen kennen als het ware een soort bedrading die hypergevoelig is voor indrukken van buitenaf én van binnenuit.

Deze honden staan anders in het leven. Hun stresskopje is bij voorbaat al flink gevuld en er kan maar weinig bij of ze geraken uit het lood geslagen, wat zich kan uiten in stressreacties als hyperalertheid (bv overmatig blaffen), vluchtgedrag (bv ook zich wegstoppen) of uithalen naar triggers. Hun zenuwstelsel gaat in overlevingsmodus. Ze staan "aan".

Het is onze taak om ervoor te zorgen dat hun stresskopje op tijd en stond de mogelijkheid krijgt om zich te legen én om te voorkomen dat er voortdurend drupjes bijkomen.

Mijn eigen hond is zo'n gevoelig zieltje. Vanuit zijn onzekerheid gaat hij uitvallen als hij zich bedreigd voelt. Wandelingen worden heel omzichtig gepland zodat hij niet van te dichtbij of te vaak geconfronteerd wordt met zijn triggers. Hij kan zo meer genieten van zijn wandeling én leert omgaan met zijn "spoken" van op een afstand waarop hij zich nog veilig voelt.

Een makkelijke oplossing? Zeker niet!

Zo leert hij het toch nooit? Oh jawel! Hij leert echt wel. Maar mogen of kunnen we van elke hond dezelfde verwachtingen koesteren? Ik vind van niet. Liefde en zorgen voor houdt ook in je verwachtingen kunnen loslaten en je plannen durven bijsturen.

Zo zijn we nu op vakantie in een afgelegen chalet met een grote omheinde tuin en een stuk bos. Hier kan hij naar hartenlust snuffelen en op ontdekking gaan. Iets wat thuis niet mogelijk is los van de lijn.

Gisteren "verdween" hij een tijdje in het bos en diende zich wat later terug aan met wel een erg vreemde geur. Hij had blijkbaar in uitwerpselen liggen rollen! Niet iets wat hij anders ook doet, maar voor alles een eerste keer zeker? Hij hing vol van aan zijn wang langs zijn hele flank tot aan zijn billen!

Tijd voor een flinke wasbeurt, zou je zeggen. Tja, zo simpel ligt het niet voor Niyu. Niyu is bang voor water, laat zich niet makkelijk verzorgen als hij angstig is en zou gaan happen uit angst.

Normaal gezien sta ik voor aanraken met toestemming waarbij ik op de lichaamssignalen van de hond let en mijn handelingen daaraan aanpas. Vaak houdt dit in dat ik de verzorging uitstel en later opnieuw probeer. De hond krijgt zo het vertrouwen dat hij gerespecteerd wordt in zijn persoonlijke zone. Als hij er klaar voor is, proberen we opnieuw.

Maar gisteren was dit toch wel even een ander verhaal. Niyu moest echt nu gewassen worden! Al moest ik hiervoor over zijn grenzen gaan. Door rustig en vol vertrouwen te handelen, zakte Niyu's noodweergedrag en liet hij zich langdurig wassen en spoelen en drogen. Ik ben me er zeker van bewust dat er ook een soort overgave aan te pas kwam. Hij onderging de handelingen, niet met plezier, hopelijk wel met vertrouwen.

Nadien was het tijd voor platte rust. Ik zette me neer, Niyu aan mijn voeten in diepe slaap. Tijd voor herstel. Want tijdens je slaap verwerk je het gebeurde en krijgt je zenuwstelsel weer de tijd om tot rust te komen.

Dat een hond niet meteen de juiste associaties legt, bleek later op de dag nog maar eens toen hij opnieuw uit het bos kwam met kak aan zijn hals. Gelukkig volstond deze keer een natte doek met wat shampoo en hoefde hij niet terug een hele wasbeurt te ondergaan. Maar toch. Zijn kopje werd opnieuw gevuld.

Het spreekt voor zich dat dit geen ideale dag was voor een wandeling. Prikkels zijn prikkels, ook als ze leuk zijn! En de kleinste trigger zou aanleiding kunnen geven tot het overlopen van het kopje. En dat hoeven we echt niet te gaan opzoeken.

Het werd dus samen rusten in de tuin, waarbij ik zelf geen aanleiding gaf tot actie. Lekker luieren in de tuinstoel met een podcast erbij voorkomt dat je hond "aan" blijft staan. Hij gaat je spiegelen en vindt rust in het samenzijn. Co-regulatie heet dit.

Later ging hij weer wat snuffelen in de tuin. (De kak hadden we intussen gevonden en opgeruimd ; ) ) In dit filmpje zie je hoe Niyu rustig in de tuin loopt te snuffelen, zonder opwinding. De geuren in de lucht opsnuift. Op een kalme manier prikkels opzoekt. Want al is hij hier al een volle week en kent hij de tuin waarschijnlijk op zijn duimpje, er valt steeds wel weer wat nieuws te ontdekken!

En oh ja! Zoals je ziet, ligt zijn vacht nog flink overhoop van de wasbeurten. : )